लघुकथा : आस

वयाच्या नव्वदीला टेकलेल्या पुष्पाताई आज कधी नव्हे त्या रात्रिच्या अकरा वाजून गेल्या तरीही जाग्या होत्या.  तश्या त्या रोज दहा वाजण्याच्या आतच झोपी जात असत. लवकर झोपून लवकर उठावे हा त्यांचा शिरस्ता त्यांनी आजही कटाक्षाने पाळला होता. त्याचे यजमान रिटायर झाले की एका वर्षातच निवर्तले होते. हा दिनक्रम त्यांनीच घालून दिला होता.  अगदी त्यांच्या एकलुत्या एका मुलाला गिरीषलाही ते कटाक्षाने या गोष्टी पाळायला लावत असत.  त्याचे फायदेही त्यांनी अनुभवले होते. गिरीष आता आपल्या बायकोबरोबर परदेशी वास्तव्यास असला तरी त्याने ती legacy पुढे आपला एकुलत्या मुलगा अद्वय आणि पत्नी रियाकडे सुद्धा pass on केली होती.अश्या या आपल्या मुलाचे आणि सूनेचे होणारे आगमन आज या वयातही इतका उशीर जागण्यासाठी त्यांना वेगळीच उर्मी देऊन गेलं होतं. गिरीशला अमेरिकेला जॉबसाठी जाऊन आता चांगली 35 वर्षे होऊन गेली होती. पण याकाळात तो फक्त दोनदा आला होता भारतात. एकदा बाबा गेले तेव्हा आणि दुसऱ्यांदा त्याच्या स्वतःच्या लग्नाच्या वेळेस. नाही म्हणायला तो पैसे पाठवायचा लागतील तेवढे पण प्रत्यक्ष भेटीची सर त्या नोटांच्या पुडक्याला थोडीच येणार आहे. त्यांनी वारंवार आग्रह करूनही तो आला नव्हता. त्यामुळे त्याचे येणे त्यांना वेगळेच सुखावून गेले होते. या विचारात त्या असतानाच दरवाज्यावरची बेल वाजली. त्या धावतच दरवाज्याकडे गेल्या तर दारात रिया एकटीच उभी होती. त्यांनी थोड्या नाराजीनेच गिरीष ची चौकशी केली. रियाने टॅक्सी मधेच बंद पडल्याने ती रिक्षाने पुढे आल्याचे आणि थोड्याच वेळात तोही येईल असे सांगितले आणि आत आली. समोर tv चालू होता आणि TV ला आहट मालिका चालू होती. रिया म्हणाली,"आई मलातर भुतांची खूप भीती वाटते. तुम्ही या वयातही न घाबरता कश्या काय बघता या मालिका?".  "अगं सुरुवातीला वाटायची भीती, पण सद्या तीच असतात माझ्या सोबतीला", पुष्पाताई सिरीयल पाहत म्हणाल्या. रिया कपडे बदलण्यासाठी बाथरूममध्ये गेली तर तिला बाथरूममध्ये मोठा फ्रीझर दिसला तिने उत्सुकतेने तो फ्रीझर उघडला तर आतमध्ये तिला पुष्पाताईची डेडबॉडी preserve करून ठेवली दिसली. भितिने घामाघूम झालेल्या रियाने सहज हॉलमध्ये डोकावून पहिले तर पुष्पाताईचे भूत आहट सिरीयल पाहत होते. रिया जोराने दरवाज्याकडे धावली पण दरवाजा लॉक झाला. पुष्पाताई रियाला म्हणाल्या, "घाबरू नकोस, 15 वर्षे झाली वाट बघत्येय गं मी तुमच्या येण्याची. एकदा माझ्या मुलाच्या हातून माझे अंत्यसंस्कार झाले की मी कायमची जाणार आहे". त्यासाठीतर मीच माझ्या हाताने माझा मृतदेह सांभाळून ठेवला आहे फ्रीझरमध्ये.
© के. राहुल ९०९६२४२४५२