बंडोपंतांच्या सुलेखचा आज सकाळी सकाळी अमेरिकेत जोरदार ऍक्सिडेंट झाला होता. सुलेख तसा शिस्तप्रिय आणि नियमाने चालणारा मुलगा होता आणि तितक्याच शिस्तीच्या बॉस्टन शहरात त्याने आपले निवासस्थान वसवले होते. अश्या आपल्या शिस्तप्रिय मुलाचा शिस्तप्रिय शहरात असा अचानक अपघात झाला तरी कसा याचा विचार करतच बंडोपंत पहाटेच्या flight ने बॉस्टन ला रवाना झाले. बंडोपंतांच्या भाग्याने प्रवासात कोणताही अडथळा न आल्याने ते ठरल्या वेळेला बॉस्टनला पोहचले खरे पण अंकिता काही त्यांना एअरपोर्टवर recieve करायला आली नव्हती. आपली लाडकी आणि होतकरू सून आपल्याला न्हायला आली नाही म्हणून त्यांना जरा काळजी वाटली. त्यांनी घरगड्याला तिच्या न येण्याचे कारण विचारले तर त्याने रडत रडत तिलाही अपघात झाल्याचे तर सांगितलेच पण सुलेखचा अपघाती मृत्यू झाला असून त्याचे पार्थिव आपल्या हवाली करण्यासाठी आपल्याला बोलावले असल्याचे स्पष्ट केल्यावर बंडोपंतांना रडू कोसळले. त्याच्याबरोबर अंकितालाही उपचारासाठी भारतात घेऊन जावे असा विचार करून बंडोपंत अंकिताला भेटण्यासाठी हॉस्पिटलमध्ये गेले. ती शुद्धीवर आल्याचे पाहून त्यांनी तिला अपघाताबद्दल विचारले तेव्हा ती म्हणाली, "चंदूकाकांनी आपला शब्द खरा केला बाबा, त्यांनी आपल्यावर शेवटी सूड उगवलाच. त्यांच्या कोपातून वाचण्यासाठी तुम्ही आम्हांला इकडे पाठवून दिले तरी त्यांनी आम्हांला शोधून काढलेच". म्हणजे काय बेटा... होय बाबा चंदुकाकांच्या गाडीने आमच्या दोघांना उडवलंय. "हे कसं शक्य आहे बेटा, चंदूने तुमच्यावर वाकडी नजर टाकू नये म्हणून गेल्या आठवड्यातच मी माझ्या ह्या हातांनी त्याचा गळा दाबून खून केलाय". 'हे कसं शक्य आहे बाबा, चंदुकाका हि अपघातात जखमी झालेत. माझे खोटे वाटत असेल तर तुम्ही शेजारच्या स्पेशल रूममध्ये जाऊन पहा'. हे प्रियाचे बोलणे ऐकुन बंडोपंत घाबरत घाबरत शेजारच्या रूममध्ये गेले तर चंदुकाका बेडवर बसून दरवाज्याकडे पाहत होते. बंडोपंतांना पाहून ते म्हणाले, "बंड्या माझा खून करताना तू हे विसरलास की, मी ठरवलेली कोणतीच गोष्ट अर्धवट ठेवत नाही." बंडोपंत रागाने चंदूकाकाकडे धावले पण चंदुकाका आपले पाठीवरील अक्राळविक्राळ पंख पसरवत आपल्या धारदार चोचीने रूमची काच तोडून आकाशाकडे झेपावले.
®के. राहुल ९०९६२४२४५२
Comments
Post a Comment