कविता - म्हैस

 कविता - म्हैस

म्हैस म्हणाली गायीला,

तू सुद्धा माझ्यासारखीच  चारा खातेस,

माझ्यासारखेच रोज दोन वेळेला दूध देतेस.

नाही म्हणायला, आहार माझा तुझ्यापेक्षा जास्त आहे,

पण दुधसुद्धा माझे तितकेच मस्त आहे.

तुझ्यापेक्षा माझ्या दुधाचा फॅटसुद्धा बडा आहे,

म्हणूनच माझ्या दुधाचा दर सुद्धा चढा आहे.

कष्ट करण्यात सुद्धा आम्ही कुठे मागं नसतो,

बैलांबरोबर नांगराला जुंपले तरी आम्हांला त्याचा राग नसतो.

मग तूच माझ्यापेक्षा कशी काय श्रेष्ठ आहे?

काहीही म्हण पण इथल्या माणसांची नीतीमत्ता भ्रष्ट आहे.

तुझं म्हणणं पटतंय मला,

पण वासराची शपथ माझ्या यात काहीच हात नाही.

"गाय वेगळी, म्हैस वेगळी" अशी कोणतीच जात नाही.

दोघीही आपण जंगलातल्या,

माणसांच्या मागे आलो अन् माणसातल्याच झालो.

"तुझ्यापेक्षा मी भारी आहे" असा काही जण दावा करतात,

माणसामाणसात तेढ वाढावी म्हणून जाणूनबुजून कावा करतात.

माणसांचा म्हणे प्रत्येकांचा वेगळा धर्म आहे,

त्यांच्या शब्दाला जागणे हेच आपले कर्म आहे.

दूध देत असतो तोपर्यंतच तो आपल्याला दावणीला बांधत असतो,

वेळोवेळी बाजार दाखवून आढं घराचं सांधत असतो.

कधी कधी मला वाटते,

माणसांचा नाद सोडून पुन्हा एकदा जंगलात जावे.

माणसांत राहून काय गमावले पुन्हा एकदा जाणून घ्यावे.

असे बोलून गाय आणि म्हैस ताडकन उठल्या,

दावण तोडून दोघीजणी जंगलाकडे पळत सुटल्या.

©के. राहुल ९०९६२४२४५२