कविता - एकदा प्रेम करून बघ!

 

कविता - एकदा प्रेम करून बघ!

शिरो वापरला तर मुडदे पाडाल, 

जीन्स घातली तर मुडदे पाडाल,

बुरखा घातला म्हणून मुडदे पाडाल,

पाय उघडे ठेवले म्हणून मुडदे पाडाल,

पदर पडला म्हणून मुडदे पाडाल,

बोलले म्हणून मुडदे पाडाल,

बोलले नाही म्हणून मुडदे पाडाल,

हसले म्हणून मुडदे पाडाल,

मोबाईल जवळ बाळगला म्हणून मुडदे पाडाल,

प्रेम केले म्हणून मुडदे पाडाल,

नोकरी करते म्हणून मुडदे पाडाल,

घरीच असते म्हणून मुडदे पाडाल,

या ना त्या कारणाने मुडदे पाडाल,

धर्माच्या नावाखाली मुडदे पाडाल,

अधर्म झाला म्हणून मुडदे पाडाल,

तुम्ही आमचे मुडदे पाडनारच,

कितीही झाकलं तरी आणि नाही झाकलं तरी,

आमचं अस्तित्व आहे म्हणूनच तर मुडदे पाडाल,

पण आमच्या जन्माच्या अगोदरही आमचे मुडदे पाडाल,

पण सत्य मात्र हेच आहे की-

तुम्ही आमच्या शिरोला घाबरता, आमच्या जीन्सलाही घाबरता,

आमच्या पदर पडण्याला ही घाबरता, आमच्या बुरख्यालाही घाबरता,

आम्ही शांत असलो तरी तुम्ही घाबरता आणि आम्ही बोललो तरीही,

आम्ही शिकतोय म्हणून तुम्हांला धडकी भरते आणि नाही शिकलो तरीही,

तुम्हांला आमच्या नोकरीचीही भीती वाटते आणि घरी असण्याचीही,

आमच्या विरुद्ध बोलणाऱ्यांनो तुमच्या भीतीचे दुसरे नाव स्त्री आहे,

पण आता तो दिवस लांब नाही,

जेव्हा प्रत्येक घावाला प्रतिघाव दिला जाईल,

आणि संघर्षही असेल तोलामोलाचा, तेव्हाच येईल खरी मजा,

पण तू घाबरू नकोस, अजिबात घाबरू नकोस,

आम्हीं पण माणूस आहोत,

हात जरा सैल सोड, आमच्या सोबत चालून पहा,

स्वतःच्या कोषातून बाहेर येऊन, आमच्या नजरेने पहा एकदा,

आयुष्याचा सुगंध कसा दरवळतो सुवासिक फुलासारखा,

कमनशिबी माणसा, एकदा प्रेम करून बघ! 

मूळ कविता:  हिंदी

मूळ कवियत्री: सरला माहेश्वरी

अनुवाद: के. राहुल, 9096242452