Kharara

शिवकालीन वजने(मापे) अठवे- शेराचा 1/8 अडशेरि- अडीच शेर अदपाव- अर्धा पावशेर अदमण- अर्धा मण अदशेर- अर्धा शेर अधोली- अर्धी पायली अंजली- ओजळभर पानी आटके- अर्धा शेर आढक- चार शेर, पायली कर्ष- सोळा माषांचे एक परीमाण कार्त- पाव रत्तल किळवे- अर्धा छटाक, अर्धे निवळे कुडव- आठ शेर कुंभ- वीस खंडी कोथळी- मुंबईत 6 मणांची गोनी कोड- खंडी, वीस मण कोळवे- शेराचा अष्ठमांश खारी- 16 द्रोण, एक खंडी गरांव- अर्ध गूंज माप गिधवे- धान्य मोजन्याचे एक माप गुंज- एक वजन परिमाण चंपा- दोन शेर धान्याचे माप चवाटके- छटाक चवाळामण- एक प्रकारचा मण चाटंक- पांच तोळे वजनाचे परिमाण चाळीसा- चाळीस शेरांचे माप चिटके- अर्ध्या कोळव्याचे माप चिपटे- पावशेराचे माप चिमटी- हाताचा अंगठा व तर्जनी याच्या पकडित मावनारा पदार्थ चिळवे- कोळव्याचा निम्मा भाग चोथवा- एक पायली चौटके- चार टाकांचे माप,छाटाक, चवटके चौशेरी- चार शेरांचे माप छटाकी- छटाक छतिसी- छत्तीस परिमानाचे वजन टवणा- पांच शेरांचे माप टांक- एक तोळा टिपरी- मापी पावशेर टोमणे- पांच शेरांचे तेल मोजन्याचे माप टवका- दोन्ही हातात मावेल एवढे परिमाण, कवटा ...

निबंध - माझा दादा मला एक मोठा भाऊ आहे त्याला मी दादा म्हणते आई  त्याला लाडाने बाबू म्हणते तर  बाबा त्याला "घाईत झाल्यालं" असे म्हणतात. लाडावरून आठवले आई वैतागली की त्याला "बापाच्या अतीलाडाने बिघडलाय" असे म्हणते. दादा माझाही खूप लाड करतो. कॉलेजवरून येताना रोज माझ्यासाठी चॉकलेट आणतो. चॉकलेटवरून आठवले, एकदा मला दादाच्या कपाटात एक वेगळाच चॉकलेट बॉक्स सापडला.  मी त्यातील एक फोडुन बघितले तर त्यात एक "बलून" होता. माझ्या हातात तो बलून बघून दादा खूपच घाबरला. "हा मोठ्या माणसांचा बलून आहे, लहान मुलांनी त्याला हात लावायचा नसतो!" असे म्हणून त्याने तो हिसकावून घेतला. मी बलून बद्दल आई बाबांना सांगू नये म्हणून दादा आता रोज चॉकलेट ऐवजी मला मोठी कॅडबरी आणून देतो. काल रात्री झोपताना तसाच बलून मी बाबांच्या उशीखालीही पहिला. मग मी दादाला म्हणाले, "तुझ्याकडे एवढे बलून आहेत तर बाबांना पण थोडेसे दे ना". तर दादा नुसताच हसला. हसण्यावरून आठवले, दादा रोज आमच्या शेजारच्या मोहिनीकडून बघून हसत असतो. तीही येता जाता दादाकडे बघून सारखी लाजत असते. दादा रोज तिला नोट्स द...

निबंध- माझे बाबा, नमस्कार, मी इयत्ता चौथीत आहे. माझे नाव मोना आहे पण लाडाने मला सगळे चिंगी म्हणतात. लाडावरून आठवले, बाबा आईशी खूप गोड बोलायला लागले की आई म्हणते,"जास्त लाडात येऊ नका, मला तुमचे सगळे धंदे ठाऊक आहेत". त्यावर बाबा म्हणतात, "अंग टेरेसवर चिमन्यांना पाणी ठेवणे यात कसला आलाय धंदा!" त्यावर आई म्हणते, "त्या शेजारच्या टवळीला बघण्यासाठी तुम्हांला रोज चिमण्यांचा पुळका येतो". पुळक्यावरून आठवले, मंगी माझ्या वर्गात आहे. ती मामाकडे शिकायला असते. तिची आई माहेरी आली की बाबांना तिचा पुळका येतो. ते लगेच त्याचं सामान उचलायला जातात. ती बाबांना मामा म्हणते. तर बाबांचे मित्र मंगीच्या आईला बाबांचे सामान म्हणतात. आई बाजारावरून आली की मला "चिंगे सामान घरात ने असे म्हणते!". मग मला प्रश्न पडतो, सामान म्हणजे नक्की काय? एकदा मंगीची आई घरी आल्यावर मी आईला "बाबांचं सामान आलंय", असं म्हणलं. आणि आई बाबांचं कडक्याचं भांडण झालं. बाबांना गोठ्यात झोपावं लागलं. झोपण्यावरून आठवलं. मी रोज आई बाबांच्या मध्ये झोपते पण सकाळी उठल्यावर मी एका बाजूला असते. बाबा म्हण...

गांधी समजून घेताना........ *गांधी समजून घेताना…* 🍁🍁🍁🍁🍁🍁🍁🍁 #1 खुद्द बापूंनी बालपणी अनुभवलेल्या गोष्टींमधूनही त्यांना जगण्याचे धडे मिळाले होते. गांधींनी लहानपणी 'श्रावणबाळ' नाटक पाहिलं होतं आणि त्यांच्या मनात मातृ-पितृसेवाभाव जागृत झाला होता. कदाचित त्याचमुळे आजोबा ओताबाबा व पिताजी कबा आजारी असताना त्यांच्या सेवेसाठी गांधी शाळेतून पळत यायचे. यातूनच गांधींना आजारी माणसाची सेवा करायची सवय जडली. आजार्यांची सेवा करता करता ते रुग्णांचे वैद्य बनले. कबा गांधींकडे अनेक धर्मपंथांचे साधुसंत यायचे. त्यांची धार्मिक चर्चा गांधींच्या कानावर पडायची. अशा चर्चेतून त्यांनी पैगंबरांची कथा ऐकली. पिताजींचे पाय दाबता दाबता त्यांनी रामायण ऐकलं. जैन परिवारांशीही गांधींचे स्नेहपूर्ण संबंध जडले. गांधींजींची माता पुतळाबाई ही उदार संप्रदायाची होती. या संप्रदायाचे मुख्य गुरू अरबी, पारशीतून लिहायचे. त्यामुळे या भाषांचही परिचय गांधींना झाला. गांधींचा परिवार वैष्णव असला, तरी अनेक धर्मांचा आदर करायचा संस्कार गांधींना घरातल्या अशा वातावरणातून मिळाला. (श्री. नारायणभाई देसाई यांच्या "अज्ञात गांधी...